دیـگـر طـبـیب بـر سـر بـالـین نیاورید            بالـینِ من حـسـین و حـسن را بیـاورید
این شرحِ صدر، مرهمِ جان کَندَنِ من است             از سیـنه‌ام حسینِ مرا از چه می‌بـرید؟

ای نـور دیـدگـانِ من اینگـونه بی‌قـرار            امروز بر رسول گریبان چه می درید؟
روزی رسد که هر دو جگر پاره می‌شوید            با اینکه در بهشت، شما هر دو سرورید
بــوسـه اگـر بـه روی لـبـان شمـا زنـم            روزی ز تشتِ خون‌جگر، سر بر آورید
زهـرای من! تـو اِذنِ دخـولِ اَجَـل بـده            زیرا خـدا به غـیـر تو کـوثـر نـیـافـرید
او که دری به غـیـرِ درِ خـانـه‌اَت نـزد            دانـد خـدا مــرا بـه ولای تـو پَــروَریـد
تا می‌شـود، حـبـیـبۀ من پشت در نرو!            زود است، استغاثه‌کنان پشت این درید
ای دشـمـنان فـاطـمه از من حـیا کـنید!            بعد از پدر چه بر سر این دختر آورید
دور مــرا کـســا، بـگــیـریـد دخــتـرم!            آخـر شـمــا تـمــامِ امــیــد پــیــمـبـریـد
بنشین علی! که خوب به رویت نظر کنم            آری خـدا جـمـال تو از خـویش آفـریـد
نعش مرا شبانه چو غـسل و کـفن کنی            مـخـفـی ز بی‌کـفـن کَـفـَنـم را بـیـاورید